نظرسنجی از آسیب‌دیدگان در مورد عملیات امدادی جمعیت ‌هلال‌احمر در زلزله استان آذربایجان شرقی مرداد 1391

مقدمه: با توجه به آسیب‌پذیری کشور نسبت به حوادث‌، لزوم برنامه‌ریزی و انجام اقداماتی در راستای کاهش اثرات و پیامدهای آن ضروری به نظر می‌رسد. یکی از این اقدامات، انجام فعالیت‌های مطالعاتی در این زمینه می‌باشد و در این بین استفاده از نظرات و تجربیات امدادگران، آسیب‌دیدگان و افراد درگیر با حادثه بسیار مؤثر است. لذا در این پ‍‍‍‍‍‍‍ژوهش در نظر است تا با نظرسنجی از امدادگران، به نقاط ضعف و قوت عملیات امدادی جمعیت ‌هلال‌احمر در منطقه زلزله‌زده استان آذربایجان شرقی دست یافت تا در آینده مشکلات را کم رنگ یا از بین برد. روش‌‌ها: بررسی حاضر به روش پیمایشی به انجام رسیده است و یک بررسی توصیفی- تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مردم آسیب‌دیده شهرستان‌‌های اهر، هریس و ورزقان بوده است. روش نمونه‌‌‌گیری مطبق و به صورت تصادفی بوده است. بر اساس فرمول کوکران، نمونه تحقیق شامل 491 نفر از مردم آسیب‌دیده ساکن در نقاط شهری و روستایی شهرستان‌‌های اهر، هریس و ورزقان بوده است. در این فرمول، تعداد جامعه آماری، بر اساس سرشماری سال 1385، برابر با 263639 نفر می‌باشد. این نمونه با درجه اطمینان 95 درصد و میزان اشتباه مجاز (دقت احتمالی مطلوب) 05/0محاسبه شده است. یافته‌‌ها: با توجه به یافته‌‌های توصیفی می‌توان استنباط نمود که عملکرد امدادگران در حوزه‌‌های توزیع اقلام مورد نیاز و نیز خدمات درمانی و کمک‌‌های اولیه در سطح خوبی ارزیابی شده است. تعداد قابل‌توجهی از آسیب‌دیدگان از عملکرد امدادگران رضایت داشته‌اند. تقریباً نیمی از مردم در مورد تأمین مایحتاج اولیه راضی بوده‌اند. اکثر آسیب‌دیدگان از نحوه توزیع آب آشامیدنی و دسترسی به آن راضی بودند. تقریباً نیمی از افراد، نحوه توزیع چادر‌های امدادی و نحوه اسکان اضطراری را در سطح خوبی ارزیابی نمودند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می‌رسد در مجموع عملکرد جمعیت ‌هلال‌احمر با توجه به حجم و گستره وسیع این حادثه، به خصوص در مورد توزیع اقلام مورد نیاز مردم و نیز خدمات بهداشتی و درمانی بسیار خوب بوده است. با توجه به نتایج تحقیق که رضایت مردم در محور وضعیت بهداشتی تقریباً متوسط بوده است، پیشنهاد می‌شود برنامه‌ریزی جامع‌تری در حوزه خدمات بهداشتی از سوی جمعیت ‌هلال‌احمر صورت گیرد. از سوی دیگر، با توجه به اینکه تقریباً یک سوم شهروندان ایرانی در مناطق روستایی ساکن هستند، باید برای این تعداد قابل توجه از مردم، برنامه‌ریزی و پیش‌بینی‌های لازم در صورت وقوع حادثه صورت گیرد.